Posty

Wyjazd edukacyjny do Gdańska

Obraz
  „Nic tak nie rozwija jak podróżowanie”, dlatego 10 listopada 2021 roku uczniowie klasy I LO pod opieką Pani Renaty Brzezińskiej-Wróblewskiej oraz Pani psycholog Amelii Recław wzięli udział w wyjeździe edukacyjnym do Gdańska. Kontakt z kulturą wysoką rozpoczęliśmy od przejścia tzw. Traktem Królewskim. Zwiedziliśmy trzy oddziały Muzeum Narodowego w Gdańsku. Najpierw odwiedziliśmy Dwór Artusa, następnie Ratusz Głównego Miasta, a na koniec Dom Uphagena. Ikony sztuki gotyckiej, renesansowej i oświeceniowej, znane z podręczników historii i języka polskiego, mieliśmy na wyciągnięcie ręki. Następnie udaliśmy się na seans filmowy do Multikina. „Ostatni pojedynek” to epicki dramat historyczny z 2021 r. w reżyserii Ridleya Scotta.    Film bazuje na prawdziwej historii. Główny bohater - Jean de Carrouges był francuskim rycerzem, który wziął udział w ostatnim sądowym pojedynku we Francji w 1386 roku. Obraz filmowy   doskonale ukazuje charakterystyczne dla średniowiecza: stosunki feudalne, zal

Moja wspólnota, moje miejsce – montaż materiałów

  We wspólnocie zawsze mamy do czynienia z różnymi perspektywami oraz konfliktami potrzeb i interesów. Przy realizacji filmu obserwujemy podobne mechanizmy. Obraz filmowy jest dziełem współpracy różnych osób, np. reżysera, operatora, czy scenarzysty. To w montażu spotykają się ich różne perspektywy i powstaje efekt końcowy. W ostatnim zadaniu członkowie SKF-u połączyli stworzone wcześniej materiały filmowe w jedną całość. Zgodnie ze wskazówkami Jerzego Zawadzkiego pracę przy montażu rozpoczęli od wyboru materiałów oraz ich skrócenia. Następnie budowali sceny, dodawali muzykę i efekty dźwiękowe. Na koniec połączyli wszystkie elementy narracyjne, tworząc wprowadzenie, rozwinięcie i puentę opowieści. Dzięki uwzględnieniu perspektywy i historii różnych osób powstał wielowymiarowy portret społeczności. Efektem montażu jest pięciominutowy filmik, pokazujący esencję cech zbiorowości na tle miejsca jej zamieszkania. Zachęcamy do obejrzenia!

Mieszkańcy i ich opowieści w wywiadach filmowych

Obraz
  Dobry wywiad to opowieść. Aby rozmówca ją powierzył, należy zbudować relację między nim a pytającym. Tylko w zaufaniu można usłyszeć coś cennego i osobistego, by to osiągnąć, należy poznać rozmówcę i podzielić się z nim swoją historią na zasadzie wzajemności. W dialogu ton głosu i szczera reakcja na emocje są niezwykle istotne. W wywiadzie filmowym możliwe jest też opowiadanie obrazami przez zbliżenia na detale, gesty czy przedmioty, które często działają, jak „wyzwalacze” anegdot i wzruszających wspomnień. Aby wzmocnić mieszkańców w poczuciu, że ich historie są ważne i wartościowe, w czwartym zadaniu młodzież miała opowiedzieć o swoich miejscowościach poprzez wywiady filmowe z różnymi osobami na temat przestrzeni wspólnej. Uczniowie zostali zapoznani z takimi zasadami nagrywania wywiadu jak: statyczne ustawienie kamery na poziomie oczu rozmówcy, czy dobre oświetlenie jego twarzy. Dodatkowo prowadzący wywiad powinien pamiętać, by nie zadawać pytań zamkniętych, nie przerywać i poz

Wchodzimy w przestrzeń publiczną… - zadanie trzecie

Obraz
Gdy wychodzimy z domu, to opuszczamy miejsce, które jest oswojone i wkraczamy w przestrzeń wspólną. Ona zawsze ma w sobie element obcości. Nawet jeśli znamy i lubimy przestrzeń społeczną, to spotykamy się   w niej ze spojrzeniami innych osób. Ktoś zawsze na nas patrzy… W miejscu publicznym spotykamy się z innością i różnorodnością ludzi. Nie muszą one stanowić podstawy wykluczenia ze względu na wiek, płeć czy sprawność.  W przestrzeni społecznej można też znaleźć się prywatnie lub służbowo. Swój styl i osobowość wyrażamy w niej ubiorem i zachowaniem. Są też różnice społeczne, których nie można dostrzec na pierwszy rzut oka, np. poglądy czy niepełnosprawność intelektualna. W kolejnym zadaniu filmowym należało wykonać trzy kroki: 1.        Nagrać ujęcie we wnętrzu mieszkania. Obserwować w nim, jak bohater przygotowuje się do wyjścia. 2.        Zarejestrować opuszczenie domu i wyjście na zewnątrz. 3.        Śledzić bohatera ruchomą kamerą, gdy wkracza w przestrzeń publiczną. Ć

Czy anonimowy człowiek potrafi odcisnąć realny ślad w przestrzeni swojej miejscowości?

Obraz
  Jaka jest relacja między człowiekiem a miejscem, które zamieszkuje? Przecież obiekty, przedmioty i wnętrza dostarczają informacji o bohaterach filmów czy ludziach. Czujemy niechęć przed umieszczaniem w swojej przestrzeni życiowej przypadkowych przedmiotów, gdyż tło charakteryzuje człowieka, a przedmioty opowiadają jego historię. Miasto nie jest planszą wymyśloną przez dewelopera. To mieszkańcy nadają różnym miejscom sens, dzięki temu, że zostawiają tam swoje ślady. Gdy przestrzeń jest pozbawiona oddolnych interwencji, wydaje się anonimowa. Kolejna aktywność w ramach realizacji projektu CEO pod hasłem: „Moja wspólnota, moje miejsce” zakładała tropienie śladów pozostawionych celowo wokół nas: amatorskich kapliczek, karmników dla ptaków, napisów na murach itp. Utrwalanie tych śladów rodziło pytania: Czy są one wspólną inicjatywą, czy może świadectwem konfliktów? Kto w terenie jest niewidoczny? Czy anonimowy człowiek potrafi odcisnąć realny ślad w przestrzeni swojej miejscowości? W t

Społeczna mapa okolicy – pierwsze zadanie off-line

Obraz
  Pierwsze zadanie praktyczne w ramach programu Shortcut 2020 polegało na stworzeniu społecznej mapy Sierakowic wzbogaconej o dokumentację zdjęciową. Narysowaliśmy schemat naszej miejscowości i zaznaczyliśmy na nim punkty orientacyjne. Następnie przeprowadziliśmy rozmowy z kilkoma mieszkańcami Sierakowic. Pytaliśmy, gdzie nasi rozmówcy spędzają czas poza domem, w jakim celu tam przebywają i jakie uczucia im wtedy towarzyszą? Pragnęliśmy się dowiedzieć, gdzie mieszkańcy spotykają inne osoby i wchodzą z nimi w interakcje? Wskazane obiekty uchwyciliśmy na fotografiach. Dzięki naszym obserwacjom i wnioskom z przeprowadzonych rozmów ustaliliśmy, że ulubionymi miejscami spotkań sierakowiczan są Park Kulturowy Ośmiu Błogosławieństw i pobliski Skatepark. W tym rejonie ludzie przejawiają pozytywne uczucia i wykazują chęć prowadzenia niezobowiązujących konwersacji. To właśnie z tymi obiektami będzie związane nasze kolejne zadanie off-line.

"Od szklanych domów do superjednostki". Film Teresy Czepiec w dialogu z architekturą.

Obraz
          Raz, dwa, trzy - zaczynamy nasz projekt! Na początku krótkie ćwiczenie: zamknijcie oczy, przypomnijcie sobie wszystkich waszych sąsiadów i sąsiadki, których mijaliście dziś lub wczoraj. Czy znacie ich imiona, czy wiecie, czym się zajmują? Jeśli tak, to szczere gratulacje! Jesteście w grupie, która zna ludzi mieszkających w najbliższym otoczeniu i może nawet odczuwa z nimi jakąś więź, może tworzycie wspólnotę… No właśnie, czym jest wspólnota? Na naszym pierwszym spotkaniu 16 października 2020 r. obejrzeliśmy film “Superjednostka” w reżyserii Teresy Czepiec [1]   Po seansie wzięliśmy udział w lekcji na temat zobaczonego dokumentu. Bez obaw, nie było kartkówki ani sprawdzianu J Może i łączy nas z sąsiadami to samo miejsce zamieszkania, ale to nie wszystko! Niektórych znamy, innych nie, jednych lubimy, a inni działają nam na nerwy. Do poczucia wspólnoty trzeba czegoś więcej niż tylko mówienia sobie “Dzień dobry!” w windzie czy spotykania się w sklepie, przy półce z makaronami