Wchodzimy w przestrzeń publiczną… - zadanie trzecie
Gdy wychodzimy z domu, to opuszczamy miejsce, które jest oswojone i wkraczamy w przestrzeń wspólną. Ona zawsze ma w sobie element obcości. Nawet jeśli znamy i lubimy przestrzeń społeczną, to spotykamy się w niej ze spojrzeniami innych osób. Ktoś zawsze na nas patrzy…
W miejscu publicznym spotykamy
się z innością i różnorodnością ludzi. Nie muszą one stanowić podstawy
wykluczenia ze względu na wiek, płeć czy sprawność. W przestrzeni społecznej można też znaleźć się
prywatnie lub służbowo. Swój styl i osobowość wyrażamy w niej ubiorem i
zachowaniem. Są też różnice społeczne, których nie można dostrzec na pierwszy
rzut oka, np. poglądy czy niepełnosprawność intelektualna.
W kolejnym zadaniu filmowym należało
wykonać trzy kroki:
1. Nagrać
ujęcie we wnętrzu mieszkania. Obserwować w nim, jak bohater przygotowuje się do
wyjścia.
2. Zarejestrować
opuszczenie domu i wyjście na zewnątrz.
3. Śledzić
bohatera ruchomą kamerą, gdy wkracza w przestrzeń publiczną.
Ćwiczenie miało skłonić młodzież do
wnikliwej obserwacji i odpowiedzi na
kilka pytań: Jak bohater czuje się w
przestrzeni prywatnej, a jak we wspólnej? Jak zmienia się warstwa dźwiękowa?
Jakie są odgłosy ulicy, a jakie mieszkania? Jaka jest zależność między zachowaniem
ludzi a ich otoczeniem?