W poszukiwaniu opowieści o moim sąsiedztwie – film i uważność
Superjednostka to jeden z
największych wielokondygnacyjnych budynków mieszkalnych w Polsce. Na piętnastu piętrach w 762 lokalach może mieszkać nawet 3000 osób.
Ten blok mieszkalny położony w centrum Katowic oddano do użytku w 1969 r. [1]
Superjednostka została zbudowana w stylu późnego modernizmu na wzór
„maszyn do mieszkania” Le Corbusiera. Lokale w bloku są niewielkie: 37, 47, 53
m2, za to wyposażone w ciepłą i zimną wodę, ogrzewanie, garaże, zsypy śmieci,
czy skrzynki pocztowe. Klatki schodowe sprzątają pracownice obsługi, zaś
usterki techniczne usuwają zatrudnieni elektrycy i hydraulicy. Okazuje się
jednak, że mieszkańcy tego domu są niezwykle samotni.
Dwudziestominutowy film
dokumentalny Teresy Czepiec powstał jako jej debiut filmowy. Premiera
„Superjednostki” odbyła się 27 października 2014 roku podczas 57. Festiwalu DOK
Leipzig. W latach 2014-2016 został dosłownie odsypany nagrodami na festiwalach
filmów krótkometrażowych. Obraz przedstawia życie wybranych mieszkańców, choć
sama Teresa Czepiec mówi: „Bardzo mi zależało,
by wbrew pozorom to właśnie blok uczynić
bohaterem mojego filmu.”[2]
Zgodnie z powyższym autorka najwięcej uwagi poświęca: starszemu panu z wiatrakiem,
starszej pani z akwarium oraz samej Superjednostce.
Kolejne spotkanie członków
Szkolnego Klubu Filmowego w dniu 10 lutego 2020 roku poświęciliśmy
„Superjednostce” oraz tematowi: W poszukiwaniu opowieści o moim sąsiedztwie.
Celem zajęć były: kształtowanie uważności oraz zainteresowania bliższym i
dalszym sąsiedztwem; refleksja nad rolą uważności w procesie twórczym oraz
dostarczenie młodzieży wiedzy dotyczącej dokumentu obserwacyjnego. Zajęcia
poprzedziliśmy dyskusją z motywem przewodnim: Czy jesteśmy na siebie uważni?
Następnie zaś wypełniliśmy w grupach karty pracy, dołączone do scenariusza
zajęć przez Centrum Edukacji Obywatelskiej. Ostatecznie doszliśmy do wniosku,
że współcześni ludzie bywają bardzo osamotnieni.
Renata
Brzezińska-Wróblewska
