Nie jesteś sam. Dobre rozmowy na trudne chwile


Listopadowe spotkanie Szkolnego Klubu Filmowego poświęciliśmy duńskiemu filmowi dokumentalnemu „Słucham”. Seans wzbudził duże zainteresowanie zebranych i stał się punktem wyjścia do rozmowy na temat problemów dzieci i młodzieży oraz samotności młodych.
Po projekcji podjęliśmy dyskusję, w której skupiliśmy się na pytaniach: Kim są bohaterowie filmu? W jakim mogą być wieku? O jakich problemach opowiadają? Dlaczego decydują się na rozmowę z nieznajomą osobą? Czy w Polsce istnieje telefon zaufania dla dzieci i młodzieży? Efektem burzy mózgów stał się zapisany na tablicy numer 116 111, pod którym dzieci i młodzież mogą znaleźć pomoc w kryzysowych momentach swojego życia.
Fazę właściwą spotkania poświęciliśmy na pracę w czterech grupach. „Zadanie zespołów polegało na znalezieniu odpowiedzi na jedno pytanie na bazie fragmentów wywiadu udzielonego przez Lucynę Kicińską, koordynatorkę telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzonego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę. Grupy miały cztery minuty na udzielenie odpowiedzi. Następnie na forum lider zespołu głośno odczytywał pytanie oraz odpowiedź.”[1] Oto opracowywane zagadnienia: Z jakimi problemami najczęściej dzwonią dzieci i młodzież? Dlaczego młodzi ludzie wolą rozmowę z nieznajomymi niż z bliskimi sobie ludźmi? Co konsultanci chcieliby doradzić rodzicom i opiekunom młodych ludzi? W jaki sposób reagują konsultanci w sytuacji, gdy rozmówcy robią sobie żarty?
W części podsumowującej członkowie SKF-u w parach rozmawiali o istocie listopadowego spotkania oraz o przydatności pozyskanych informacji. Na koniec tradycyjnie zrobiliśmy fotografię, którą dołączamy do sprawozdania J



[1] Scenariusz do filmu „Słucham” opracowany przez zespół projektu Shortcut – małe historie, wielkie sprawy.




Popularne posty z tego bloga

Wyjazd edukacyjny do Gdańska

Obraz
  „Nic tak nie rozwija jak podróżowanie”, dlatego 10 listopada 2021 roku uczniowie klasy I LO pod opieką Pani Renaty Brzezińskiej-Wróblewskiej oraz Pani psycholog Amelii Recław wzięli udział w wyjeździe edukacyjnym do Gdańska. Kontakt z kulturą wysoką rozpoczęliśmy od przejścia tzw. Traktem Królewskim. Zwiedziliśmy trzy oddziały Muzeum Narodowego w Gdańsku. Najpierw odwiedziliśmy Dwór Artusa, następnie Ratusz Głównego Miasta, a na koniec Dom Uphagena. Ikony sztuki gotyckiej, renesansowej i oświeceniowej, znane z podręczników historii i języka polskiego, mieliśmy na wyciągnięcie ręki. Następnie udaliśmy się na seans filmowy do Multikina. „Ostatni pojedynek” to epicki dramat historyczny z 2021 r. w reżyserii Ridleya Scotta.    Film bazuje na prawdziwej historii. Główny bohater - Jean de Carrouges był francuskim rycerzem, który wziął udział w ostatnim sądowym pojedynku we Francji w 1386 roku. Obraz filmowy   doskonale ukazuje charakterystyczne dla średniowiecza: stosunki feudalne, zal
Czytaj więcej

Mieszkańcy i ich opowieści w wywiadach filmowych

Obraz
  Dobry wywiad to opowieść. Aby rozmówca ją powierzył, należy zbudować relację między nim a pytającym. Tylko w zaufaniu można usłyszeć coś cennego i osobistego, by to osiągnąć, należy poznać rozmówcę i podzielić się z nim swoją historią na zasadzie wzajemności. W dialogu ton głosu i szczera reakcja na emocje są niezwykle istotne. W wywiadzie filmowym możliwe jest też opowiadanie obrazami przez zbliżenia na detale, gesty czy przedmioty, które często działają, jak „wyzwalacze” anegdot i wzruszających wspomnień. Aby wzmocnić mieszkańców w poczuciu, że ich historie są ważne i wartościowe, w czwartym zadaniu młodzież miała opowiedzieć o swoich miejscowościach poprzez wywiady filmowe z różnymi osobami na temat przestrzeni wspólnej. Uczniowie zostali zapoznani z takimi zasadami nagrywania wywiadu jak: statyczne ustawienie kamery na poziomie oczu rozmówcy, czy dobre oświetlenie jego twarzy. Dodatkowo prowadzący wywiad powinien pamiętać, by nie zadawać pytań zamkniętych, nie przerywać i poz
Czytaj więcej

Wchodzimy w przestrzeń publiczną… - zadanie trzecie

Obraz
Gdy wychodzimy z domu, to opuszczamy miejsce, które jest oswojone i wkraczamy w przestrzeń wspólną. Ona zawsze ma w sobie element obcości. Nawet jeśli znamy i lubimy przestrzeń społeczną, to spotykamy się   w niej ze spojrzeniami innych osób. Ktoś zawsze na nas patrzy… W miejscu publicznym spotykamy się z innością i różnorodnością ludzi. Nie muszą one stanowić podstawy wykluczenia ze względu na wiek, płeć czy sprawność.  W przestrzeni społecznej można też znaleźć się prywatnie lub służbowo. Swój styl i osobowość wyrażamy w niej ubiorem i zachowaniem. Są też różnice społeczne, których nie można dostrzec na pierwszy rzut oka, np. poglądy czy niepełnosprawność intelektualna. W kolejnym zadaniu filmowym należało wykonać trzy kroki: 1.        Nagrać ujęcie we wnętrzu mieszkania. Obserwować w nim, jak bohater przygotowuje się do wyjścia. 2.        Zarejestrować opuszczenie domu i wyjście na zewnątrz. 3.        Śledzić bohatera ruchomą kamerą, gdy wkracza w przestrzeń publiczną. Ć
Czytaj więcej